Samen mijlpalen bereiken
Een jaar kennen ze elkaar nu al. De heer Verloo en ambulant begeleider Jacolien Geerse van Marieva Zorg. Ze hebben ondertussen zo hun grapjes, plagerijtjes, maar vooral wederzijds respect.
De heer Verloo zit op de bank in de woonkamer, zijn armen steunen op een wandelstok. Die heeft hij nodig, want door kapotte lymfeklieren hoopt het vocht zich op in zijn been en kan hij niet goed lopen. Die stok kwam hem ook nogal eens van pas als er iemand voor de deur stond die hij liever niet binnen wilde laten. Vertegenwoordigers van de gemeente,
woningbouwvereniging of andere instanties wapperde hij letterlijk met de stok en met veel boze woorden naar buiten. Ook met zijn inwonende volwassen zoon verliep de communicatie heel stroef. “Met Jacolien kan ik goed over dit soort zaken praten. We kletsen overal over. Ik kan alles zeggen wat ik op mijn hart heb en dat lucht erg op. Mijn zoon krijgt sinds december ook ondersteuning vanuit Marieva Zorg.”
Jacolien heeft ondertussen koffiegezet. “Dat is ook zo’n grappig dingetje,” lacht ze, “we hebben in het begin de zolder van meneer opgeruimd, dat was nodig. Daar stonden wel twintig koffiezetapparaten. Terwijl ik nog nooit een kopje koffie aangeboden had gekregen als ik hier was. Daar maakte ik een opmerking over. De keer erop stond er een gloednieuw koffieapparaat in de keuken. Nu krijg ik een kopje koffie als ik hier ben, maar ik moet het wel
zelf zetten.”
De heer Verloo grinnikt. Hij kan de plagerijen en bemoeienissen van Jacolien erg waarderen. Er zijn ondertussen al wat mijlpalen bereikt. Verloo: “Ik reageer rustiger als er dingen op mijn pad komen waar ik niet zo snel raad mee weet of waar ik het niet mee eens ben. Jacolien komt een keer week. Dan praten we voornamelijk, ik lucht mijn hart. Ook nemen we de post
samen door en plegen we samen de telefoontjes die nodig zijn. Daar waar ik voorheen kribbig of boos reageerde, kan ik nu al rustiger een gesprek voeren. En als er iemand langskomt, krijgt hij koffie. Laatst kwam er iemand onverwacht aan de deur en die heb ik binnengelaten. Dat was een jaar geleden nog ondenkbaar.”
Ook de relatie met zijn zoon is iets verbetert. “Een tijdje geleden nam hij voor het eerst spontaan iets voor me mee uit de supermarkt. We moeten beiden leren communiceren met elkaar, dingen leren uit te spreken of te vragen. De ambulante medewerkers van Marieva Zorg helpen ons daarbij.”
Inmiddels is er een volgend actiepunt waar de heer Verloo samen met Jacolien aan werkt. “Omdat ik niet goed ter been ben, zit ik eigenlijk altijd binnen. Een scootmobiel zou voor mij een goede manier zijn om weer onder de mensen te komen. Die aanvraag heb ik samen met Jacolien de deur uit gedaan. De gemeente heeft die aanvraag goedgekeurd, maar de
scootmobiel moet dan wel achter slot en grendel kunnen staan. De gemeente heeft daar een oplossing voor waar ik me niet in kan vinden. Daarom heb ik zelf iets aangedragen, wat eenvoudig te realiseren is. De woningbouwvereniging is akkoord, maar de gemeente helaas
niet. Daar zou ik me voorheen enorm over hebben opgewonden. Dat doe ik nu ook wel, maar door er met Jacolien over te praten, kan ik het beter verwerken. Van de gesprekken met Jacolien fris ik op. Ze helpt me, geeft tegengas als dat nodig is, ze begrijpt me, maar geeft me niet in alles gelijk. We hebben respect voor elkaar, maar als ik doordraaf en weer ga dwarsliggen, zegt ze ‘nou hou je op!’ En dat werkt. Trouwens, wist je dat er meer dwarsliggers onder het spoor liggen, dan dat er in Nederland wonen? Daar drink ik een kopje koffie op!”