Steeds sterker door de ondersteuning van Marieva Zorg
“Zonder de ondersteuning en begeleiding van de ambulante medewerkers van Marieva Zorg had ik er niet zo bijgezeten. Dan was mijn huis een vuilnisbelt, zou het op mijn werk niet goed gaan en zou ook mijn relatie geen stand hebben gehouden.”
Steffan is veertig en dat is hem niet aan te zien. “Jong van geest ben ik,” lacht hij. Als peuter van anderhalf jaar werd hij in een pleeggezin geplaatst, hij was zeventien jaar verslaafd aan alcohol en kwam zes jaar geleden van die verslaving af. Onderzoeken wezen uit dat Steffan leidt aan PTSS. “Sinds dat moment dat ik besloot om af te kicken, werk ik voortdurend aan mezelf. Maar dat lukt me niet in m’n eentje.”
Met name de alcoholverslaving heeft ervoor gezorgd dat Steffan niet graag thuis is. “Thuiskomen na mijn werk herinnert me aan die periode. Ik nam dan meteen een biertje en hield niet op met drinken. Daarom werk ik veel en doe ik vrijwilligerswerk bij het Rode Kruis, zo’n honderd tot driehonderd uur per jaar. Ik volg cursussen en opleidingen. Het liefst ben ik zo’n tachtig uur per week bezig. Zo ben ik bijvoorbeeld voor het Rode Kruis met een vrachtauto vol spullen voor Oekraïne naar Polen gereden. Samen met een andere Rode Kruis collega en mijn vriendin. Mijn vriendin wordt ondertussen ook begeleid door Marieva Zorg. Alleen op die manier houden we ons leven op de rails en kunnen we het ook met elkaar goed aan. Ik ben een flapuit. Mijn motto is: maak van je hart geen moordkuil. Maar regelmatig breng ik mezelf met dat principe in problemen. Niet omdat ik onrechtvaardig ben, maar door de manier waarop ik de dingen eruit flap. Samen met Maïscha van Marieva Zorg werk ik daaraan.”
Steffan praat met Maïscha over wat hem bezighoudt of dwarszit. Maar er wordt ook samen gewerkt aan huishoudelijke klussen zoals de afwas, de woonkamer schoonmaken, opruimen enzovoorts. “Dat doen we samen, mijn vriendin en ik, met ondersteuning van Maïscha. Nu ook mijn vriendin begeleid wordt, gaat het in onze relatie ook beter. Wat mijn werk betreft, daar ben ik nog niet op mijn plek. Ik werk op een sociale werkplaats en ruim honden- en paardenpoep op. Daarvóór heb ik in een bakkerij gewerkt, daar had ik het erg naar mijn zin. Maar omdat de bakker geen opvolger had, werd de bakkerij overgenomen en er was helaas geen plek voor mij. Van mijn vrijwilligerswerk bij het Rode Kruis krijg ik veel voldoening. Omdat ik zo ver mogelijk wil doorgroeien, doe ik iedere opleiding die wordt aangeboden. Nu zoeken ze teamleiders en heb ik me meteen aangemeld voor de cursus. Vroeger op school werd tegen mij gezegd: ‘Jij haalt je diploma toch niet’. Nu zal ik bewijzen wat ik kan. Want wat ik ook heb meegemaakt, ik zal nooit in de slachtofferrol kruipen. En als ik hulp nodig heb, durf ik daarom te vragen. Het mooie is dat ik zoveel leer van de begeleiding die ik krijg vanuit Marieva Zorg, dat ik nu ook binnen het Rode Kruis die ervaringen kan gebruiken in gesprekken met slachtoffers.”
Veertig is hij, maar lijkt dus jonger, terwijl hij toch al een bewogen leven achter de rug heeft. Ervaringen en hun gevolgen waar hij met hulp van Marieva Zorg vat op probeert te krijgen. Aan de andere kant strekt de toekomst zich voor hem uit. Een toekomst waar hij vol vertrouwen naar kijkt en hard aan werkt. “Ik zie een fijne toekomst, een goeie toekomst, waarin ik werk vind dat bij me past. Waarin ik me nog meer ontwikkel en door de ondersteuning van Marieva Zorg nog meer handvaten krijg om mijn leven goed te leiden.
Minder actie reactie, meer rekening houden met. Een toekomst waarin ik met de juiste ondersteuning steeds sterker word!”
